Oz Route
เขายืนอยู่ในห้องอาหารของผู้โดยสารชั้นสามที่เคยโล่งไร้ผู้คน ตอนนี้มันแน่นด้วยผู้คนจนเขาแปลกใจ
ขณะที่กำลังยืนคิดสงสัยอะไรเงียบๆ เรือก็โคลงจนทุกคนเซถลา และไฟในห้องก็ดับลง
ฟุ่บ!
อะไรนุ่มฟูเฉียดขาเขาไป
เขารีบมองหาสิ่งนุ่มนิ่มที่ว่าและเกือบจะอ้าปากทัก แต่เพราะไม่เห็นอะไรชัดเท่าไหร่ท่ามกลางความมืด เขาเลยคิดว่ามันคงไม่มีอะไร แต่เสียงจากบุรุษที่คอเอียงเล็กๆ(สงสัยจะคอเคล็ด)แว่วขึ้นมาว่ามีบางอย่างเฉียดขาเขาไปเหมือนกัน ย้ำความคิดที่ว่ามีบางสิ่งได้ผ่านขาเขาไปจริงๆ
เขาสะบัดหัว พยายามคิดในแง่ดีว่ามันคงเป็นแค่ของในห้องกลิ้งผ่านไป และคิดว่าคงระแวงอะไรแปลกๆไปเอง ..แม้ว่าจะอดคิดไมไ่ด้และเริ่มเป็นห่วงน้องสาวที่เขาทิ้งไว้ในห้องเสียแล้ว
ขณะที่กำลังตั้งสติอะไรกันในความมืดนั้น ก็มีเสียงเหมือนใครบางคนสะดุดขาโต๊ะ แล้วทันใดนั้นไฟในห้องก็สว่างขึ้น ชายคนนึงยืนอยู่ข้างสวิตช์ไฟ มือข้างนึงจับปลายเท้าท่าทางเจ็บปวดน้อยๆ(สงสัยขาจะกระแทกโต๊ะ)
ทุกคนรอบข้ามต่างดูเคร่งเครียดกันเล็กๆ "..เมื่อกี้มันอะไรก็ไม่รู้เนอะครับ เหมือนจะอยู่ใต้โต๊ะเลย" เขาพูดเพื่อลดความเครียดลง "ลองมองหากันไหมครับ?" เขาว่าพลางค่อยๆชะเง้อดูใต้โต๊ะกับคนอื่นๆในห้อง ช่วยกันหาว่าบางสิ่งที่เฉียดขาพวกเขาไปก่อนหน้านี้คืออะไร
แต่หลังจากลองหาใต้โต๊ะ ชายคนนึงพบกระต่ายขนสีขาว หูยาวตกลงข้ามแก้ม และกำลังจ้องมองกลับมาตาแป๋ว
ทุกคนต่างยืนมองกระต่ายนั้นอย่างประหลาดใจเล็กๆ
หลังจากกระต่ายมองทุกคนแล้ว มันก็หันไปสนใจอะไรอย่างอื่นใกล้ๆแทน อย่างเช่น..ผ้าปูโต๊ะ
หงุบๆ กระต่ายเริ่มงับผ้าปูโต๊ะไปเคี้ยว
เขาพยายามดึงผ้าปูโต๊ะออกมาเบาๆ แต่กระต่ายกลับเกร็งตัวตกใจ แล้วกระโดดถีบใส่ วิ่งหายไปใต้โต๊ะอีกตัวนึง
"ผมว่า.. ปล่อยกระต่ายไปเถอะครับ เขาคงจะพลัดหลงกับเจ้าของ" ชายหนุ่มคนที่คอเคล็ดพูดพลางนวดต้นคอตัวเองเบาๆ
แต่พอไม่มีคนสนใจ กระต่ายกลับโผล่หน้ามามองทุกคนด้วยตาแป๋วๆน่ารักอีกครั้ง
เขาก้มมองกระต่ายตาสีดำแป๋วอย่างใจอ่อนลง พาลนึกถึงน้อยสาวตัวเอง รู้สึกใจอ่อนแล้วเดินเข้าไปหา เขาค่อยๆนั่งยองๆห่างๆไม่ให้มันตกใจ พยายามแสดงความเป็นมิตรต่อกระต่าย และพยายามอุ้มขึ้นมา แต่ดูเหมือนว่ากระต่ายจะตัวหนักอยู่พอควร ..เกือบจะยกไม่ขึ้นเลย
แต่ก็มีเสียงดังแกรกกรากดังจากประตู ชายหนุ่มคนนึงจึงเดินเปิดประตู "มีใครอยู่ตรงนั้นหรือเปล่าครับ?" เขาค่อยๆเดินไปที่ประตูพร้อมตะโกนถามเจ้าของเงานั้นแล้วหยุดรอคำตอบจากอีกผ่ายโดยยังไม่เปิดประตู
"อ๊ะ มีผู้โดยสารอยู่ด้านในจริงๆด้วย" ประตูขยับเปิด ปรากฎร่างของพนักงานประจำเรือเข้ามา "ขอโทษนะครับ พวกคุณพอจะมีใครเห็นกระต่ายแถวนี้บ้างไหมครับ" พนักงานมองมาอย่างประหลาดใจที่เห็นในห้องมีกลุ่มคนอยู่กันมากขนาดนี้
สายตาทุกคนมองไปที่กระต่ายในอ้อมแขนทันที
"มาอยู่นี่เอง! ขอบคุณทุกท่านมากนะครับ" พนักงานเดินมาอุ้มกระต่ายไปอย่างดีใจ
"เอ่อ เดี๋ยวผมจะพาทุกท่านกลับไปส่งที่ห้องพักนะครับ คืนนี้ไม่เหมาะสำหรับการเดินเล่น ต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะครับ" พนักงานกล่าวเพียงแค่นั้นแล้วต้อนทุกคนกลับห้อง
มันเป็นคืนที่แปลกประหลาดนัก
แต่อย่างน้อยคืนนั้นก็ไม่มีอะไรร้ายแรงนัก...
เขาคิดพลางเดินกลับห้องอย่างเหนื่อยอ่อน
No comments:
Post a Comment