หลายอาทิตย์แล้วที่เขาสะดุ้งตื่นในยามเช้าก่อนเวลาที่ปกติเคย
เขาไม่ได้ฝันอะไร..เขาคิดว่าเขาไม่ได้ฝันอะไรเลย ไม่ได้มีฝันร้ายหรือแม้แต่ฝันดี
แต่ทุกครั้งที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาในทุกๆเช้า..เขากลับรู้สึกได้ถึงเหงื่อกาฬที่เกาะผิวอยู่บางๆ และทั้งที่ในห้องก็ไม่ได้หนาวอะไร หนำซ้ำกลับอุ่นเสียอีก แต่เขากลับรู้สึกได้ว่ามือเขาเย็นเฉียบ
และการนั่งเหม่อจ้องมองมือของตัวเองหลังตื่นจะกลายเป็นกิจวัตรใหม่ที่เขามีไปโดยปริยาย
เขาไม่ได้ฝันอะไร..เขาคิดว่าเขาไม่ได้ฝันอะไรเลย ไม่ได้มีฝันร้ายหรือแม้แต่ฝันดี
แต่ทุกครั้งที่สะดุ้งตื่นขึ้นมาในทุกๆเช้า..เขากลับรู้สึกได้ถึงเหงื่อกาฬที่เกาะผิวอยู่บางๆ และทั้งที่ในห้องก็ไม่ได้หนาวอะไร หนำซ้ำกลับอุ่นเสียอีก แต่เขากลับรู้สึกได้ว่ามือเขาเย็นเฉียบ
และการนั่งเหม่อจ้องมองมือของตัวเองหลังตื่นจะกลายเป็นกิจวัตรใหม่ที่เขามีไปโดยปริยาย
. . .
แม้เขาจะได้ล้างมือที่เคยเลือดที่เคยเปรอะเปื้อนไปหลายต่อหลายครั้ง..แต่เขาก็ยังคงเห็นร่องรอยเลือดที่ยังอยู่บนมือของตัวเอง และพาลสงสัยในความผิดบาปที่เขาไมได้รู้สึกว่ามันเบาบางลงเสียเท่าไหร่แม้จะได้ล้างความผิดแล้วก็ตาม
เขาควรน้อมรับเชื่อฟังเบื้องบน และดีใจที่ยังได้รับโอกาสให้อยู่รับใช้ แทนที่จะมามัวนึกคาใจสงสัยในสิ่งที่ไม่มีอะไรบ่งชี้ชัดเจน
..แม้เขาจะครุ่นคิดอะไรเยอะแยะสารพัดอยู่ในหัว แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะพูดมันออกมา เขาคิดว่ามันไม่สมควร..
เพราะเขายังรู้สึกเชื่อมั่นในท่านผู้สูงสุดเสมอ
. . .
เขานั่งนิ่ง เหม่อมองมือของตัวเองอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ดึงสติให้เขาหลุดจากภวังค์และรีบเตรียมตัวไปเข้างาน
เขานั่งนิ่ง เหม่อมองมือของตัวเองอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ดึงสติให้เขาหลุดจากภวังค์และรีบเตรียมตัวไปเข้างาน
. . .
เอาจริงๆแม้เขาจะรู้ตัวว่าตัวเองเก็บความเครียดและความกังวลไว้เงียบๆ แต่เขากลับทำตัวเหมือนไม่มีอะไร มองข้ามและลืมมันเสีย
. . .
เขาได้ยินหลายๆคนคุยกันถึงเขา..
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ไม่ใช่ว่าไม่ได้ยินบทสนทนาที่บางครั้งแว่วเข้าหูโดยไม่ได้ตั้งใจจากคนรอบข้าง
หลายคนที่ยอมรับในตัวเขา และหลายคนก็ยังคิดว่ามันไม่เพียงพอ
เขาได้ยินหลายๆคนคุยกันถึงเขา..
ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ไม่ใช่ว่าไม่ได้ยินบทสนทนาที่บางครั้งแว่วเข้าหูโดยไม่ได้ตั้งใจจากคนรอบข้าง
หลายคนที่ยอมรับในตัวเขา และหลายคนก็ยังคิดว่ามันไม่เพียงพอ
. . .
อย่างไรมือที่แปดเปื้อนไปแล้ว..แม้จะชำระล้างไปจนไร้มลทินแล้ว..มันก็ถือว่าได้แปดเปื้อนไปแล้วอยู่ดี
อย่างไรมือที่แปดเปื้อนไปแล้ว..แม้จะชำระล้างไปจนไร้มลทินแล้ว..มันก็ถือว่าได้แปดเปื้อนไปแล้วอยู่ดี
. . .
ถึงจะยังไม่มีใครทำรุนแรงขึ้นกับเขา แต่ความกดดันที่แฝงมากลายๆจากรอบข้างก็ทำให้เขากดดันเล็กๆ
เขาเข้าใจว่าพวกเขานั้นคิดดี เป็นเขาก็คงสงสัยเหมือนกันว่าคนที่มือเปื้อนเลือดไปแล้วนั้นปลอดภัยน่าไว้ใจพอหรือไหมเหมือนกัน
ถึงจะยังไม่มีใครทำรุนแรงขึ้นกับเขา แต่ความกดดันที่แฝงมากลายๆจากรอบข้างก็ทำให้เขากดดันเล็กๆ
เขาเข้าใจว่าพวกเขานั้นคิดดี เป็นเขาก็คงสงสัยเหมือนกันว่าคนที่มือเปื้อนเลือดไปแล้วนั้นปลอดภัยน่าไว้ใจพอหรือไหมเหมือนกัน
เขาไม่คิดมากแม้จะต้องใช้มือที่เคยแปดเปื้อนไปแล้วมาช่วยดูแลผู้อื่น
..มันคืองานทีสำคัญและจำเป็นนี่นา..
และเขาตั้งใจจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุดอยู่แล้ว
รู้ตัวอีกที กว่าเขาจะได้ออกจากที่พักก็ใกล้เวลาเข้างานแล้ว
เขาออกวิ่ง มุ่งหน้าไปโรงพยาบาลกลาง
..ยังมีคนไข้อีกเยอะที่ต้องไปดูวันนี้..
เขานึกพลางปิดประตูตะกอนความคิดทิ้งไว้ในหัว
และรอวันเวลาที่ประตูนั้นที่อาจถูกเปิดเข้ามาสำรวจใหม่อีกครั้ง
No comments:
Post a Comment