[ Oz H Star ]
[ Etoile Star ]
Previous
Etoile Route
ลมเย็นพัดวูบเข้ามากระทบ เธอขยับกระชับผ้าคลุมไหล่ที่ติดตัวมาด้วย
ที่ที่เธอยืนอยู่เป็นที่ค่อนข้างเปิดโล่ง มองไปเห็นทะเล และอากาศนั่นเย็นจนน่าแปลกใจที่มีกลุ่มคนมายืนรวมตัวกันได้ขนาดนี้
เท่าที่ได้ยินจากบทสนทนารอบตัว ดูเหมือนว่าแทบทุกคนก็ออกมาเพราะมาด้วยเสียงแปลกๆที่เธอได้ยินเหมือนกัน
เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นเล็กๆเมื่อคิดได้ว่ามีคนยังได้ยินเหมือนกันเธอแล้วอยู่ใกล้ๆอยู่แล้ว
ทันใดนั้นเรือก็โคลง ทำให้ทุกคนเซถลา
ตึง!
เสียงแปลกดังขึ้นอีกไม่ใกล้ไม่ไกลจากแถวนั้น ดังจนน่ากลัวว่าจะมีอะไรเสียหาย...
ขณะกำลังละล้าละลังกันอยู่ก็มีเสียงใครคนนึงแว่วชวนให้ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เธอเองก็เห็นด้วย แม้จะมีความกลัวปนอยู่บ้าง แต่อย่างน้อยการอยู่ในกลุ่มคนที่ใหญ่อย่างนี้ก็ทำให้อุ่นใจ
ทางที่มีเสียงดังมานั้นมีไฟสว่างให้มองเห็นทางได้ยาวไปจนสุดที่ตาจะมองเห็น
ทุกอย่างดูเรียบปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"อะ..เอ่อ.....ขอโทษนะคะ........." เสียงจากเด็กสาวในกลุ่มค่อยๆพูดขึ้นมา ท่าทางเลิกลั่ก "คือว่า....เมื่อกี้ทุกท่านได้ยินตรงกันว่ามีเสียงดังมาจากทางนี้ แต่พอมาถึงสถานที่จริงแล้วกลับไม่พบอะไรเลย.... ไม่คิดว่านี่เป็นเรื่องแปลกบ้างหรือคะ"
เธอเห็นด้วย เสียงเมื่อกี้นั้นติดอยู่ในใจเธอพอควร
"ถ้ายังไง..... เราลองหยุดคุยรายละเอียดกันสักเล็กน้อย........ดีไหมคะ?" เด็กสาวคนเดิมชวน
หลังทุกคนพูดคุยแลกเปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้น
ทันใดนั้นเด็กสาวที่พูดชวนให้ทุกคนคุยกันก็ล้มลง และคว้าชายอีกคนล้มลงไปด้วย
ในช่วงจังหวะที่วุ่นวายกันเบาๆ เธอเห็นเงาสีเทาวูบผ่านหลังของเด็กสาวคนนั้นไป
เงานั้นก็วยกลับมาเกี่ยวให้อีกหลายคนในกลุ่มล้มตามกันไปอีกหลายคน และสุดท้ายเงานั้นก็ไปอยู่ตรงมุมหนึ่งของทางเดิน บดบังในมุมมืดเสียมิดจนไม่รู้ว่าคืออะไร
"ทุกคนๆ ใจเย็นๆก่อนนะ" ชายคนนึงข้างเธอพูดขึ้นพลางขยับแว่นข้างเดียวของเขาและหันไปหาพนักงานประจำเรือในกลุ่ม "คุณ(npc) ในเรือนี้มีอย่างอื่นนอกจากผู้โดยสารด้วยหรือ?"
เด็กหนุ่มอีกคนก็หันไปหาพนักงาน "พี่ชายเป็นพนักงานสิะฮะ พนักงานที่ดีน่ะต้องปกป้องผู้โดยสาร เพราะงั้น....... นำทุกคนไปเลยฮะ Go!!" เด็กหนุ่มว่าพลางรุนหลังพนกงานคนนั้นให้เดินไปดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร
"ไม่ต้องห่วงนะไอ้หนุ่ม! ยังมีพวกเราอยู่ข้างๆนะ!" ชายสวมแว่นว่าพลางตบไหล่พนักงานที่ท่าทางกลัวไม่น้อยอย่างให้กำลังใจ
“...ก..ก็ได้ครับ” พนักงานกลืนน้ำลายเอื้อก ขยับเดินไปทางมุมนั้น
ตูม!!
ร่างของพนักงานนั้นกระเด็นลอยข้ามเธอไป
"ก..กรี๊…" เธอเกือบจะหลุดร้องอยู่แล้วเชียว หากไม่หันไปเห็นว่าเจ้าของเงาปริศนาเมื่อกี้นั้นได้เดินกุบกับโชว์ตัวออกมาแล้ว
มันเป็นม้าแข่งสีน้ำตาลพันธุ์ดีขนาดใหญ่ที่กำลังพยศได้ที่
และมันเยื้องย่างเข้ามาหากลุ่มคนตรงหน้า
สิ่งแรกที่เข้ามาตามสัญชาติญาณของพวกเขาคือ ..วิ่ง
แต่ไม่ทันจะไปไหนได้ไกล ใครคนนึงก็สะดุดล้ม และม้าพยศตัวนั้นก็เหยียบไปเต็มแรงที่คนล้ม
ชายสวมแว่นข้างเธอรีบขยับเข้าใกล้ม้า พยายามชูมือและตะโกนลั่นให้ม้าหยุดพยศ
ม้าผงะ และมีท่าที่สงบลงหลังจากนั้นอย่างเห็นได้ชัด
"น..นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันครับ!?" พนักงานเรืออีกคนวิ่งมาดูเสียงที่ดังโหวกเหวกอย่างตกใจ เขามองสภาพรอบข้างอย่างงุนงง และท่าทางตกใจทันทีที่เห็นเพื่อนร่วมงามของเขานอนสลบไสล
"ย..แย่แล้ว" เขาว่าพลางติดต่อแพทย์และพนักงานอีกคนให้เอาม้ากลับไปดูแลต่อ
หลังจัดการอะไรต่อนิดหน่อยแล้ว เขาก็หันกลับมากล่าวกับทุกคนด้วยเสียงที่เป็นห่วงทีเดียว "ทุกท่านดูท่าทางเหนื่อยๆ ผมว่ารีบกลับไปพักผ่อนที่ห้องพักเถอะครับ"
เธอพยักหน้าเงียบๆอย่างเห็นด้วย
คืนนี้เป็นคืนที่ช่างหนักหนาสำหรับเธอเสียเหลือเกิน
..อย่างน้อยกลับไปรอในห้อง รอพี่ชายเธอกลับมาเองน่าจะเป็นความคิดที่ดีที่สุด ณ ตอนนี้
เธอคิดพลางรุดเดินกลับห้องอย่างรู้สึกเสียงขวัญ และหวังว่าเมื่อไปถึงห้อง เธอจะได้พบพี่ชายของเธอปลอดภัยรออยู่ในนั้น
No comments:
Post a Comment